از چشم شاعر تو غزل می چکد

 در چشم شاعر تو غزل آفریده شد

یعنی که سرنوشت من آنجا کشیده شد

دل می چکد برای تو از گونه های من

این گونه طبل عشق من تو دریده شد

بانو بخند تا که برقصد خیال من

در مجلسی که حافظ و خیام دیده شد

از سمت شام زلف تو انگار می وزد

یک سرنوشت شعر که عطرش شنیده شد

من با تو تا خیال خودم نعره می زنم

این مستی از سبوی نگاهت چکیده شد

بانو تو عاقبت به دلم کوچ می کنی

در چشم شاعر تو غزل آفریده شد