یک پلک باز کن گره از زیر روسری

یک استکان خنده برایم میاوری

با چند حبه چشمک شیرین و شکری

حالا کنار چشمه ی تنهاییم بشین

تا محرم لبت کنم اسرار دیگری

بی تو فشار خون غزل افت کرده و ...

این دختران شعر ندارند مشتری

شب های شعر تا به سحر شمع می شوم

پروانه های زلف تو را ماه چادری

گل های باغ خانه ی ما عاشقت شدند

گل هل ندیده اند چنین ناز دختری

تا من به کفر زلف تو ایمان بیاورم

یک پلک باز کن گره از زیر روسری

خورشید بسته دل به خراسان چشم تو

خورشید بسته دل به خراسان چشم تو

آهو پناه برده به دامان چشم تو

ابلیس خاک پای تو را سجده می کند

روزی اگر بنوشد از ایمان چشم تو

بی شک سر از بهشت خدا در می آورد

هر عاشقی که می خورد از نان چشم تو

با جرعه ای نگاه برقصان خیال من

ای آنکه تاک ها همه مهمان چشم تو

سعدی ترین شاعر دنیا لقب گرفت

مردی که بوسه زد به گلستان چشم تو

مازندران زلف تو را فتح می کنم

روزی که دست بگذرد از خان چشم تو

ای ماه در میان شبی تیره و بلند

خورشید بسته دل به خراسان چشم تو