می­رقصد

 

باد در زلف تو که می­غزلد،شعر من صوفیانه می­رقصد

دست در خانقاه گیسویت،مثل دستان شانه می­رقصد

محو جغرافیای تو شده­اند،یک جهان چشم در پی ات جاری

نقشه چشم­های نفتی تو،همچو خاورمیانه می­رقصد

شب یلدا کنار گیسویت،چایی داغ خنده می­نوشم

بوسه که می­زنی لبانم را،دو عدد هندوانه می­رقصد

لحظه­ی آفرینشت سارا،گونه هایت شراب روییدند

شعر سعدی و حافظ و خیام،زین جهت بی ترانه می­رقصد

رو به روی دل غزل­زده­ام،بنشین عشق را تعارف کن

بنشین و ببین اگر بروی،بر تنم تازیانه می­رقصد